Yalnizliğima Senİ Sakladim..
Otur yanıbaşıma yalnızlığım,
Issız gecelerimin sadık soluğu,
Aralama perdeleri, kapalı kalsın,
Derdime derman yok, şahit dolu...
Hani bazı yıllanmış şarkıların olur,
Nice hatıraların bir mısraya sıkışmış,
Dinlenilmesede, dilinde yerini bulur,
İstemeden mırıldanırsın, oysa için burkulur,
Gözde yaş, dilde binlerce inkar,
Unuttum dersin güftesi yabancı,
Oysa o şarkı senle başlar senle yaşar,
Ama hatırlamak, bilirsin, acı unutamamak kadar,
Ansızın yanında ismi anılırda,
İçin ürperir, gözleri ise aklında,
Boşvermiş tavırı takınır, gülersin,
Ama o kendini gizlenişler varya,
Gün gelir, kendi içinde bir sen kaybedersin,
Sorarlarsa, unuttum geçti dersin,
Bilirmisin geçen zamandır, sense hala o yerdesin...
Zamansız tesadüflerin yol kestiği zamanlar ,
Hep biliriz, hani o iki göz kaçacak yer arar,
Ararda birbirini bulur, sözler kilitli ,
Konuşmaya imkansız damgası vururlar,
Gözler nemli, yabancı ve hala eskisi gibi,
Sonra birden mağrur eğilir başlar,
Sanki kaçtığınız gerçekler gözlerde yaşar...
Yalnızlığım!
Beklenen o beklenmedik zamanlarda,
Çaresizliğin idam mahkumuyum,
Hiç bilmediğim yolun, yorgun yolcusuyum,
El ayak eskidi, beden eskidi,
Atamadığım tek şey yürekmiş gibi,
O da ağır bir yük şimdi,
Oysa sen biliyorsun yalnızlığım, o bilmemeli,
Sen değil, o dur bu halin tek sebebi....