Bitimsiz Bir Siirsin Sen
Sen gidiyordun ben kalıyordum, Bir yagmur basladi
Günesli bir günün tam ortasiydi
Ardina bakmani bekledim titredim Rüzgâr bosuna bekleme diyordu.......
Sen de bakmadin zaten!
Sariya dönüyordu yesil daglarim
Kayboluyordun…
İlk kez dinliyordum ben
Sen de ilk kez söylüyordun
Böylesine icli böylesine derinden
Notalar mi agliyordu?
Günün örgüsüne yatarken dün
Balyoz isligindan düsüyordu
Bir bilsen kac kördügüm
Bir karalti cikiyordu her vurusunda
Ölüm müydü gördügüm
Yoksa gün yarinlari mi dagliyordu?
Beyatli’nin “sessiz gemisi” idi önümden gecen
Herkes el salliyordu
Bir tek sen arkani dönmüstün! Neden?
“Dönülmez aksamin ufku” muydu sevdigin
Yoksa bu gidis seni dönülmezlige mi bagliyordu?
Sevdigim!
Kara olmustu günler ve karaya dönerken güller
Kac “Mona Roza” dokundu gözyaslarima
Kac anlam cikardim üstadin siirinden bir bilsen!
Her sey bu kadar mi seni anlatiyordu
Her siir bu kadar mi sana cagliyordu?
Derken…
Anladım ki!
Yüregime yazilmis
Bitimsiz bir siirdin SEN..