O kadar acı ki sana dokunup seni hissedememek...
Yıllarca nefessiz kalıpta son nefesi verememek gibi...
Hayalimsin sen...
Durmadan üzerine düşler inşa edip kendimi avuttuğum.Korkumsun her
sözümde...Kırarım diye kırılırım diye konuşamadığımsın...
Beni en iyi anlayanken artık beni her zaman yanlış anlayansın...
Ne kadar uzaksın bana...
Ne kadar...
Ne kadar imkansız senin kalbinde yaşamak...
Ne kadar zor seni bırakmak...
Çekip gitmek...
Her gün acılar çekip,her gün gözlerinde yaşları tüketip adım
attırmayansın...
Ah diyorum...
Bir dönüp gidebilsem arkamı sana...
Yerine taşları bassam bağrıma...
Vursam kendimi yollara...
Yinede unutabilcek miyim seni?Yoksa hep kanayan yaram mı olucaksın...
Hep uzağımda mı kalıcaksın...
Ah bi gidebilsem..Bi sensizliği öğrenebilsem...
Bu kadar büyük mü olurdu acaba acım...
Ne farkeder ki...
Sanırım senle mutsuzluk,acı sensiz mutsuzluktan daha iyi heralde...
Ne olursun...
Artık ya tamamen benim ol...
Ya da çek git hayatımdan...
Bırak sensizlikten gözyaşlarım kurusun...
Bırak güneş doğmasın pencereme...
Bırak nefes almayı unutayım...
Bırak yatağım mezarım olsun...
Ama ne olur yakma artık canımı...
Ben terkedemem seni...
Ne olur bırak git beni...
Ya da gel artık bana tamamen...
Tüm kalbinle gel...
Bırak gözlerim yeniden ışıldasın aşkınla...
Geceme güneş ol...
Bırak yatağım en güzel düşlerimin,en mutlu anlarımın günlüğü olsun...
Ama ne olur...
Yakma artık canımı....